Stratus (St) – chmury warstwowe

Chmury warstwowe, inaczej zwane stratusami, to najpospolitszy typ chmur. Zwykle pojawiają się na niebie w postaci cienkiej, równomiernej płaszczyzny. Czasem można zaobserwować, jak zmieniają kształt, pod wpływem wiatru. Stratusy mogą być białe lub szarawe.

Stratus (St) – chmury pierzaste niskiego piętra

Chmura stratus, często określana po prostu jako „stratus”, jest najczęściej spotykanym rodzajem chmur warstwowych. W ich skład wchodzą małe i duże kropelki wody lub lodu, które są połączone z powietrzem. Charakteryzują się one jednolitym wyglądem i słabym, zazwyczaj umiarkowanym zachmurzeniem. Stratus jest najniższym piętrem niskich chmur, tworząc podstawę dla wszystkich pozostałych chmur.

Stratus jest często mylony z innymi rodzajami chmur, takimi jak cumulus lub stratocumulus. Jednak podczas gdy cumulus ma charakterystyczne, „puchate” kształty, a stratocumulus składa się z wielu małych, okrągłych chmur, stratus ma jednolity, szarawy wygląd. Może to być powierzchnia jednolitej mgły lub szarawy dywan na całym niebie.

Kiedy stratus jest wystarczająco niski, może wywoływać opady deszczu, mżawki lub deszczu ze śniegiem. Inne odmiany stratusu to stratus fractus (mglista chmura) oraz nimbostratus (chmura deszczowa). Mogą one występować jako pojedyncze chmury lub w większych grupach, tworząc warstwę chmur. Czasami mogą one też stać się widoczne tylko jako mgła lub szarawy dywan na całym niebie.

Jak rozpoznać chmury Stratus (St)

Chmury Stratus (St) są jednym z najczęściej występujących rodzajów chmur. Są to niskie chmury, które w dużym stopniu ograniczają dopływ promieniowania słonecznego podczas dnia, a także ograniczają proces wychładzania się gruntu w ciągu nocy. Chmura stratus różni się od innych typów chmur, takich jak altostratus, cirrus, altocumulus, cirrocumulus, chmury pierzaste, chmury cumulus i chmury piętra wysokiego. Podstawa chmury stratus znajduje się poniżej 600 metrów nad ziemią, a czasami nawet styka się z powierzchnią ziemi. Chmury stratus w dużym stopniu ograniczają dopływ promieniowania słonecznego do gruntów, co prowadzi do ich ochłodzenia.

Według systematyki chmur stratus możemy wyróżnić kilka rodzajów. Jednym z nich jest chmura stratus nebulosus, która może przybierać postać jednolitej białej lub szarawej warstwy, a jej podstawa znajduje się poniżej 600 metrów nad ziemią. Grubsze z nich dają opad drobnego deszczu lub mżawki, a cieńsze tworzą słupki lodu. Chmura stratus fractus – wypiętrzone chmury, które odznaczają się wyraźniejszymi kłębami; jej podstawa znajduje się poniżej 600 metrów. Chmura stratus radiatus – tworzy się z podstawy, która nie styka się z ziemią i wierzchołka w kształcie jedwabistego arkusza, a także zarysów słońca lub księżyca. Chmura stratus duplicatus – występuje w formie kłębów i słupków lodowych.

Chmury stratus są jednymi z najładniejszych chmur, które można obserwować w ładnej pogodzie. Powstają w wyniku kondensacji pary wodnej, która powstaje w wyniku słabej przejściowej cyrkulacji powietrza. Te niskie chmury swoją cienka warstwą zasłaniają słońce i dają opad mżawki lub tzw. „mgiełki”. Czasami ich powierzchnia może być zabrudzona drobnymi kroplami, zaś ich górna warstwa może być zbudowana z mikroskopijnych kryształków lodu, co wynika z procesu resublimacji.

Podsumowując, chmury Stratus (St) to niskie chmury występujące w formie jednolitej białej lub szarawej warstwy. Ich podstawa znajduje się poniżej 600 metrów nad ziemią i w dużym stopniu ograniczają dopływ promieniowania słonecznego. Mogą one tworzyć opad mżawki lub drobnego deszczu. Zazwyczaj występują w ładnej pogodzie i są jednymi z najładniejszych chmur.

Systematyka chmur Stratus

Gatunki

• Stratus nebulosus (St neb) – chmura warstwowa mglista
• Stratus fractus (St fra) – chmury warstwowe postrzępione

Odmiany

• opacus (op) – nieprzeświecająca
• translucidus (tr) – przeświecająca, np. St neb tr
• undulatus (un) – pofalowana

Zjawiska towarzyszące chmurom

• praecipitatio (pr) – opad atmosferyczny
• fluctus (flu) – niestabilność Kelvina-Helmholtza