Stratocumulus (Sc) – chmury kłębiasto-warstwowe

Stratocumulus (Sc) – chmury kłębiasto-warstwowe to rodzaj chmur, które występują najczęściej w klimacie umiarkowanym. Są to chmury kłębiaste, które mogą się tworzyć na wysokościach od 100 do 4000 m. Sc może przybierać różne formy, a ich gęstość i struktura zależy od warunków atmosferycznych.

Jak rozpoznać chmury Stratocumulus (Sc)

Chmury Stratocumulus (Sc) to jeden z podstawowych typów chmur, które można spotkać na niebie. Są to chmury kłębiasto-warstwowe, które mogą się pojawić w różnych rozmiarach i kształtach. Najczęściej są to małe, okrągłe chmury, które lekko się przesuwają. Chmury Stratocumulus mogą być łatwe do rozpoznania, jeśli wiesz, czego szukać. Najważniejszymi cechami tych chmur są ich kształt i rozmiar. Stratocumulusy są małymi, okrągłymi chmurami o średnicy od kilku do kilkunastu kilometrów.

Są one również bardzo lekkie i poruszają się powoli w stosunku do innych typów chmur. Inną charakterystyczną cechą tych chmur jest to, że czasem mogą tworzyć duże kłaki lub grudki. Są one jednak zawsze lekkie i maja tendencję do unoszenia się w górze. Mogą być także cienkie lub grube, a ich kształt może się również zmieniać w zależności od tego, jak silny jest wiatr. Jeśli chcesz rozpoznać chmury Stratocumulus, warto zwrócić uwagę na ich kształt i rozmiar oraz na to, jak się poruszają. Jeśli masz dostatecznie dużo czasu, możesz także spróbować obserwować je przez dłuższy czas, aby zauważyć, jak się zmieniają.

Klasyfikacja i morfologia

Gatunki chmur Stratocumulus:

• stratocumulus stratiformis (Sc str)
• stratocumulus lenticularis (Sc len), jeden ze zwiastunów frontu chłodnego
• stratocumulus castellanus (Sc cas)
• stratocumulus floccus (Sc flo)
• stratocumulus volutus (Sc vol)

Odmiany występujące u chmur Stratocumulus

• translucidus (tr) – przeświecające – nie tylko przez obrzeża członów, możliwe jest określenie położenia Słońca lub Księżyca (przy dużym kącie wysokości tych ciał niebieskich)
• perlucidus (pe) – o członach pooddzielanych
• opacus (op) – nieprzeświecające – człony przepuszczają mało światła, że nie można określić położenia tarczy słonecznej, podstawa gładka, dość jednolita
• duplicatus (du) – o członach rozdwojonych
• undulatus (un) – pofalowane – ukształtowanie podstawy przypomina pofalowane morze
• radiatus (ra) – promieniste – o członach wypełniających regularnie oczka sieci, uporządkowanych wzdłuż linii prostych
• lacunosus (la) – o układzie członów przypominającym plaster miodu